Spis treści
Kiedy zaczyna się zima kalendarzowa?
Kalendarzowa zima nieubłaganie nadchodzi każdego roku 22 grudnia. Ta data jest stała i niezależna od tego, co dzieje się na niebie, czy też od nagłych zmian pogody. Ustalony umownie początek zimy w kalendarzu ma na celu uporządkowanie roku na czytelne sezony. Dzięki temu możemy łatwiej planować i organizować czas.
Kiedy zaczyna się zima astronomiczna?
Zima astronomiczna rozpoczyna się wraz z przesileniem zimowym, najczęściej 21 lub 22 grudnia. Co kryje się za tą datą? To chwila, gdy Słońce osiąga najniższy punkt na nieboskłonie, widziane z perspektywy półkuli północnej. Ten moment jest bezpośrednio związany z ruchem Ziemi wokół Słońca. Obrót naszej planety i jej pozycja względem naszej gwiazdy sprawiają, że dzień rozpoczęcia astronomicznej zimy może się nieznacznie zmieniać z roku na rok.
Co to jest pierwszy dzień zimy?
Czym tak naprawdę jest pierwszy dzień zimy? To umowna cezura, wyznaczająca początek jednej z czterech pór roku. Możemy go określić na dwa sposoby: kalendarzowy i astronomiczny. Pierwszy z nich, kalendarzowy, jest prosty – zima w kalendarzu rozpoczyna się zawsze 22 grudnia. Natomiast zima astronomiczna jest związana z przesileniem zimowym, które zazwyczaj przypada 21 lub 22 grudnia. Co to przesilenie oznacza? Jest to najkrótszy dzień w roku na naszej, północnej półkuli. To właśnie to przesilenie wyznacza moment rozpoczęcia astronomicznej pory zimowej.
Kiedy przypada przesilenie zimowe?
Przesilenie zimowe to naprawdę niezwykły czas. Wtedy to Słońce osiąga swoje najdalsze położenie na południe od równika niebieskiego, co sprawia, że na północnej półkuli mamy do czynienia z najkrótszym dniem i najdłuższą nocą w całym roku – to swoisty punkt kulminacyjny. Ale od tego momentu wszystko zaczyna się zmieniać: dni stopniowo zyskują na długości, a noce stają się coraz krótsze, aż do nadejścia przesilenia letniego. To doprawdy fascynujący przykład astronomii w działaniu!
Co to jest najkrótszy dzień w roku?
Co kryje się pod pojęciem najkrótszego dnia w roku? To nic innego jak przesilenie zimowe, moment, w którym półkula północna doświadcza minimalnej ilości światła słonecznego. Z reguły, ten wyjątkowy dzień przypada na 21 lub 22 grudnia, kiedy to Słońce osiąga swoje najniższe położenie nad horyzontem. Spójrzmy jednak z optymizmem – od tej chwili dni zaczynają się wydłużać, a noce powoli ustępują im miejsca. To naprawdę istotny punkt zwrotny w kalendarzu!
Jak długo trwa zima kalendarzowa?
Jak już wspomniano, zima kalendarzowa rozciąga się dokładnie na trzy miesiące. Jej koniec następuje wraz z nadejściem równonocy wiosennej, 20 lub 21 marca. Skąd ta umowna długość? Otóż rok został podzielony na cztery zasadniczo równe okresy, stąd zima posiada swoją ustaloną, niezmienną rozpiętość czasową.
Jak długo trwa zima astronomiczna?
Astronomiczna zima rozpoczyna się wraz z przesileniem zimowym, wypadającym 21 lub 22 grudnia, i ustępuje dopiero równonocy wiosennej, która zwiastuje nadejście astronomicznej wiosny. Równonoc ta ma miejsce około 20 marca. Podobnie jak jej kalendarzowy odpowiednik, astronomiczna zima zasadniczo trwa blisko trzech miesięcy, choć jej dokładna długość może się różnić w zależności od roku.
Kiedy kończy się zima astronomiczna?
Astronomiczna zima ustępuje miejsca wiośnie wraz z nadejściem równonocy wiosennej, co zazwyczaj ma miejsce 20 marca. W tym szczególnym dniu długość dnia i nocy niemal się zrównuje, a po nim dni zaczynają się wydłużać, zwiastując rychłe nadejście wiosny. Precyzyjna data równonocy jest ściśle związana z położeniem naszej planety względem Słońca w danej chwili.
Kiedy zaczynają się pory roku po zimie?
Ziemia nieustannie krąży wokół Słońca, co jest bezpośrednią przyczyną zmiany pór roku, następujących po sobie w dobrze znanym porządku. Po mroźnej zimie zawsze następuje radosna wiosna, po niej gorące lato, a cykl zamyka barwna jesień. Wiosna to wyjątkowy czas, kiedy cała przyroda budzi się z zimowego snu i na nowo rozkwita. Kalendarzowo, jej początek wyznaczony jest na 21 marca. Warto jednak pamiętać, że astronomiczna wiosna rozpoczyna się nieco inaczej – wraz z dniem równonocy wiosennej. Zazwyczaj przypada to na 20 marca, choć od tej reguły zdarzają się pewne odstępstwa. Równonoc to moment, gdy długość dnia i nocy niemal się zrównuje.
Jakie są różnice między zimą kalendarzową a astronomiczną?
Istnieje istotna różnica między zimą kalendarzową a astronomiczną, wynikająca z odmiennych metod wyznaczania ich początku i zakończenia. Zima kalendarzowa, bazująca na umownym podziale roku, ma stałe ramy czasowe – rozpoczyna się niezmiennie 22 grudnia i trwa do 20 lub 21 marca.
Z kolei zima astronomiczna, związana z ruchem naszej planety wokół Słońca, rozpoczyna się w momencie przesilenia zimowego, przypadającego na 21 lub 22 grudnia, a kończy się z nadejściem równonocy wiosennej, około 20 marca. W odróżnieniu od kalendarzowej, precyzyjne daty zimy astronomicznej mogą nieznacznie fluktuować w zależności od roku.
