Jerzy Michalski (ekonomista)

---

Życiorys

Jerzy Michalski swoją edukację rozpoczął, zdając w 1888 roku egzamin dojrzałości w C. K. I Gimnazjum Miejskim znajdującym się w Rzeszowie. Jego nauczycielem był znany profesor Józef Winkowski, a wśród kolegów z klasy był m.in. Paweł Biedka. W roku 1906 objął stanowisko docenta w katedrze skarbowości na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1911–1924 pełnił funkcję dyrektora naczelnego Banku Krajowego Królestwa Galicji i Lodomerii, mając swoją siedzibę we Lwowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od 26 września 1921 do 6 czerwca 1922 roku został ministrem skarbu w dwóch rządach Antoniego Ponikowskiego. Jego celem było doprowadzenie do stabilizacji polskiej marki oraz likwidacja inflacji. Poczynając od wewnętrznych możliwości państwa, a następnie, po nieudanej próbie, jego zainteresowanie zaczęły budzić zagraniczne pożyczki stabilizacyjne.

Po zakończeniu pracy w rządzie, Michalski stał się członkiem władz w wielu przedsiębiorstwach, które były głównie związane z kapitałem austriackim i niemieckim. Ponadto, w latach 1925–1939 był profesorem ekonomii na wyższych uczelniach we Lwowie, z tytułem profesora honorowego Politechniki Lwowskiej, a także wykładał w Warszawie oraz Krakowie. Po II wojnie światowej kontynuował swoją działalność dydaktyczną w latach 1945–1950.

W okresie międzywojennym pełnił także funkcję prezesa zarządu Towarzystwa Polsko-Fińskiego, które powstało w 1928 roku w Warszawie. Jerzy Michalski zmarł, a jego życie zakończyło się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w katakumbach Trembickich (p. 64/rz. zach).

Prace

Jerzy Michalski to postać, która wniosła znaczący wkład do polskiej ekonomii poprzez swoje prace badawcze i analizy. Oto niektóre z jego istotnych publikacji:

• jerzy michalski, Austriacki powszechny podatek dochodowy, Kraków 1903,
• jerzy michalski, Przesilenie gospodarcze światowe i w Polsce (1931),
• jerzy michalski, Zagadnienie emerytalne w państwie polskim (1937).

---

Oceń: Jerzy Michalski (ekonomista)

---