Marian Wójcik to postać, która zapisała się w historii jako wybitny polski szachista oraz kompozytor szachowy. Urodził się w 1908 roku w Jarosławiu i zyskał uznanie jako czołowy gracz związany z Lwowem w latach dwudziestych XX wieku.
Jego życie zakończyło się tragicznie 28 kwietnia 1945 roku w pobliżu Rothenburg, pozostawiając po sobie ważne osiągnięcia w dziedzinie szachów oraz twórczości szachowej.
Życiorys
Marian Wójcik spędził swoje młodzieńcze lata w Lwowie, gdzie uczęszczał do gimnazjum, a następnie podjął naukę na Uniwersytecie Lwowskim, choć istnieją wątpliwości co do ukończenia tych studiów. Po zakończeniu edukacji związał swoją karierę z szkolnictwem, gdzie zaczynał na poziomie podstawowym, a później przeszedł do nauczania młodzieży w szkołach średnich, szczególnie w zakresie wychowania fizycznego.
Od bardzo wczesnych lat z dużą pasją grał w szachy. Jego zainteresowanie kompozycją szachową pojawiło się równie wcześnie. Debiut kompozytorski Wójcika miał miejsce w kwietniu 1923 roku, kiedy to jego prace zostały opublikowane w lwowskim czasopiśmie „Sport”. Niestety, wystąpienie to zostało zafałszowane przez pomyłkę z innym lwowskim problemistą, Marianem Wróblem, co znacząco wpłynęło na jego początkową karierę. W kolejnych latach regularnie zamieszczał swoje zadania w „Miesięczniku Szachowym”, a także brał udział w przeróżnych konkursach szachowych, gdzie potrafił wyprzedzić znakomitych szachistów, takich jak Henryk Friedman czy Saturnin Limbach, osiągając sukcesy w 1923 roku.
Od 1925 roku był aktywnym członkiem klubu Hetman Lwów, gdzie pełnił funkcję gospodarza lokalu klubowego. Jego działalność w tym klubie wiązała się z udziałem w towarzyskich rozgrywkach ze Lwowskim Klubem Szachistów. Po rozpoczęciu studiów miał również okazję uczestniczyć w meczach reprezentacyjnych, reprezentując swoją uczelnię przeciwko Politechnice Lwowskiej. W 1925 roku Wójcik zaprezentował swoje umiejętności w meczu składającym się z dziesięciu partii z mistrzem Politechniki, Kamilem Wendekerem, kończąc z wynikiem remisu.
W latach dwudziestych młody szachista brał wielokrotnie udział w mistrzostwach Lwowa, stając do rywalizacji z ustalonymi graczami, takimi jak Oskar Piotrowski, Ignacy Popiel czy Kalikst Morawski. W 1925 roku zajął dzielone V-VI miejsce, a w kolejnym roku uplasował się na IV pozycji. W 1926 roku, wspólnie z Marianem Wróblem, zdobył mistrzostwo Uniwersytetu Lwowskiego, zdobywając równą liczbę punktów, co doprowadziło do sytuacji, w której nie było możliwości wyłonienia jednoznacznego zwycięzcy. Również regularnie uczestniczył w turniejach organizowanych przez Hetman Lwów.
Na przełomie lat dwudziestych Wójcik zrezygnował z występów w turniejach, co było rezultatem decyzji o skoncentrowaniu się na pracy zawodowej oraz kontynuacji kariery jako kompozytor szachowy. W swoim dorobku miał około 60 zadań szachowych, w tym dwu-, trzy- i wielochodówki, z których wiele zdobyło nagrody i wyróżnienia. Należał do Lwowskiej Grupy Problemistów, a w 1927 roku, po utworzeniu Polskiego Związku Zadaniowego we Lwowie, również pełnił funkcję wiceprezesa tego zarządu. Publikował swoje prace w wielu lwowskich czasopismach, takich jak „Kurier Polski” oraz „Słowo Polskie”. Jego talent został dostrzegany przez czeskiego kompozytora Emila Palkoskę, który określił Wójcika jako „nową gwiazdę polskiej kompozycji”.
W momencie wybuchu II wojny światowej Marian Wójcik był nauczycielem w szkole w Radziechowie. Część wojennego okresu spędził w Lwowie, który został zajęty przez wojska radzieckie, jednak nie porzucił swojej pasji do szachów i kompozycji. W ciągu lat 1944-1945, wraz z Saturninem Limbachem, wstąpił do 2. Armii Wojska Polskiego. W ostatnich dniach wojny, jako kapral, poniósł śmierć pod Rothenburgiem, a jego ciało zostało złożone na cmentarzu wojskowym w Zgorzelcu.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Sabina Kubisztal | Rafał Strączek | Bogdan Zając (piłkarz) | Antoni Pacyński | Katarzyna Wąsowska | Grzegorz Grochowski | Piotr Szczotka | Ewelina Staszulonek | Erna Bogen-Bogáti | Arkadiusz Baran | Jakub Mareczko | Anna Żaczek | Mieczysław HaspelOceń: Marian Wójcik