Emanuela Kalb

Duchowieństwo i religia

Emanuela Kalb, znana również jako Maria Magdalena Kalb (Helena Chaje), to postać, która nie tylko wywarła wpływ na życie religijne w Polsce, ale i na historię swojego zgromadzenia. Urodziła się 26 sierpnia 1899 roku w Jarosławiu, a zmarła 18 stycznia 1986 roku w Krakowie, co czyni ją osobą o bogatym dorobku życiowym zarówno w sferze duchowej, jak i społecznej.

Była polską zakonnicą pochodzenia żydowskiego, co stanowi niezwykły aspekt jej biografii. Początkowo związana z Michalitami, później przeszła do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia, gdzie pełniła kluczowe role, takie jak sekretarka generalna oraz mistrzyni nowicjatu sióstr duchaczek. Jej konwersja na katolicyzm, będąca wynikiem głębokich przemyśleń duchowych, to istotny element jej drogi życiowej.

Emanuela Kalb jest także uznawana za Czcigodną Służebnicę Bożą Kościoła katolickiego, a jej życie i działalność stanowią inspirację dla wielu osób, które dążą do rozwijania swojej duchowości oraz zaangażowania w Kościół katolicki.

Życiorys

Emanuela Kalb spędziła swoje dzieciństwo w religijnej rodzinie żydowskiej jako najstarsza z sześciorga dzieci. Jej ojciec, Schie (Osias) Kalb, był z zawodu kupcem, później pełnił również funkcję rabina w lokalnej wspólnocie, natomiast matka, Jütte (Ida) z domu Friedwald, miała niesamowity wpływ na rozwój duchowy swojej rodziny. Emanuela zakończyła szkołę podstawową w 1915 roku w Rzeszowie. W 1916 roku, gdy I wojna światowa się nasilała, niestety zmarła jej matka, która prowadziła pomoc dla chorych na tyfus. W swoich wspomnieniach o matce Emanuela pisała:

Ilekroć wspomnieniem wracam w przeszłość, stajesz przede mną matko moja miła, która tak młodo stanęłaś na tamtym brzegu. Widzę cię wówczas, jak godziny wieczornej siedzisz na niskim stołeczku, z dużą księgą na kolanach, siebie zaś obok, siedzącą na ziemi i słu­chającą z zajęciem i dumą dziejów swego narodu.

Kiedy Emanuela miała siedemnaście lat, zachorowała i trafiła do szpitala, gdzie poznała siostry zakonne. To wydarzenie zapoczątkowało jej duchową przemianę – zaczęła długie rozmowy z siostrami, w trakcie których zapoznała się z osobą Chrystusa i uwierzyła, że jest On Mesjaszem. Po powrocie do zdrowia, 18 stycznia 1919 roku, przyjęła chrzest z rąk ks. prałata Włady­sława Sarny w katedrze przemyskiej, wybierając imię Maria Magdalena. W maju tego samego roku, otrzymała sakrament bierzmowania.

4 października 1919 roku wstąpiła do sióstr michalitek w Miejscu Piastowym, chociaż musiała opuścić tę wspólnotę we wrześniu 1925 roku. W 1923 roku złożyła egzamin dojrzałości w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Krośnie, co otworzyło jej drogę do pracy jako nauczycielka w publicznych szkołach ludowych. 15 października 1927 roku przyłączyła się do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia w Krakowie.

Pierwszą profesję złożyła 28 sierpnia 1930, a 20 października 1933 roku złożyła śluby wieczyste. Pracowała jako nauczycielka w Szkole Powszechnej w Biskupicach oraz w Krakowie od 1929 do 1934 roku. Jej kariera edukacyjna obejmowała również rok pracy w Lublinie w 1937 roku oraz kierownictwo Szkoły Handlowej w Pacanowie w 1938 roku. Następnie powróciła do nauczania w Biskupicach, a w latach 1948–1950 uczyła w Lublinie, w przedszkolu w Biskupicach od 1950 do 1954 roku, oraz w Domu Dziecka w Pacanowie od 1954 do 1957 roku.

Emanuela Kalb cieszyła się ogromnym zaufaniem przełożonych i piastowała szereg odpowiedzialnych stanowisk w zakonie. Była mistrzynią nowicjatu w latach 1934–1936 oraz 1947–1948. W latach 1942–1948 pełniła funkcję sekretarki generalnej, a od 1957 do 1970 roku była wikarią domu zakonnego w Krakowie. Jej życie wewnętrzne było niezwykle bogate, o czym świadczy fakt, że na mocy polecenia spowiednika oraz przełożonych prowadziła Dziennik, w którym opisała swoją drogę do katolicyzmu oraz duchowe doświadczenia.

Długie godziny spędzała w modlitwie, adorując Najświętszy Sakrament, a centralnym punktem jej duchowości był Chrystus dźwigający krzyż. Zapisała w swoim dzienniku:

Chciałam cierpieć, pracować. Szłam, gdzie było najciężej, a praco­wałam bez ulgi, bez wytchnienia, bo budowali wówczas zakład żeń­ski, a ja dźwigałam ciężary, z krótkimi przerwami, od czwartej rano do ósmej wieczorem. Na ręce krwawiące, na stopy pokaleczone ani spojrzałam. A wszystko to z miłości ku Bogu ukrzyżowanemu.

W 1941 roku złożyła akt ofiarowania za naród żydowski, zapisując:

By poznał Światło Prawdy, którą jest Chrystus.

Ofiarowała się również za kapłanów, znosząc cierpienia, pokusy niewiary i dolegliwości fizyczne, w tym utratę słuchu przez ponad czterdzieści lat. Od 1957 roku do końca swojego życia przebywała w klasztorze przy ul. Szpitalnej 12 w Krakowie, gdzie pełniła obowiązki bibliotekarki. Zmarła, mając opinię świętości, w Krakowie 18 stycznia 1986 roku, a jej ciała początkowo pochowano na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Po ekshumacji, jej doczesne szczątki zostały ostatecznie 5 kwietnia 2018 roku przeniesione do kościoła św. Tomasza Apostoła w Krakowie.

Publikacje

Wśród publikacji Emanuely Kalb, można wyróżnić imponujący zbiór prac, które przyciągają uwagę czytelników. Jednym z najbardziej znaczących dzieł jest książka pt. Poznałam prawdę i poszłam za nią, która stanowi wybór oraz opracowanie Immaculaty Kraski.

Publikacja ta została wydana w Krakowie przez Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w roku 2008. Warto zwrócić uwagę na numer ISBN tej książki: 978-83-7216-689-0, a także na identyfikator OCLC, który wynosi 750080723.

Należy dodać, że w książce brak jest numerów stron, co może być istotne dla tych, którzy pragną sięgnąć po konkretne fragmenty tekstu.

Proces beatyfikacyjny

Na mocy inicjatywy Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia, które jest głęboko przekonane o świętości życia Emanuely Kalb, powstała idea jej wyniesienia na ołtarze. 15 czerwca 2001 roku Stolica Apostolska wyraziła zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacji, wydając tzw. Nihil obstat. Następnie, 20 września 2001 roku w Krakowie zainaugurowano ten proces na poziomie diecezjalnym. Od tego momentu Emanuela nosiła tytuł Służebnicy Bożej.

W trakcie tego procesu Postulatorem została siostra Immaculata Alina Kraska z zakonu CSS. W dniu 13 maja 2005 roku Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret, który potwierdził ważność dotychczasowego postępowania diecezjalnego. W roku 2010 złożono tzw. Positio, które było wymagane w dalszym przebiegu procesu beatyfikacyjnego. Następnie, 28 listopada 2013 roku, odbyło się posiedzenie konsultorów teologicznych, którzy zajmowali się tym przypadkiem.

Opisując kolejne etapy, warto dodać, że 14 grudnia 2015 roku Papież Franciszek udzielił zgody na ogłoszenie dekretu o heroiczności życia oraz cnót Emanuely Kalb. Od tego momentu przyznano jej zaszczytny tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

Oceń: Emanuela Kalb

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:12