Edmund Rauch

---

Życiorys

Edmund Rauch przyszedł na świat w rodzinie o żydowskich korzeniach. Ukończył zarówno szkołę realną, jak i handel w Jarosławiu, co stanowiło ważny fundament jego późniejszej kariery zawodowej.

Był właścicielem przedsiębiorstwa zajmującego się handlem surowymi skórami, funkcjonującego pod nazwą „Edmund Rauch & Henryk Rauch”. Z biegiem czasu stał się dzierżawcą, a później także właścicielem propinacji. Jako przedsiębiorca, Emil Rauch zarządzał również parowym młynem, a także był wspólnikiem w firmie młynarskiej oraz zbożowej „Ozjasz Blumenfeld & Co”.

W latach 1888-1923 pełnił funkcję asesora w sądzie handlowym w Stanisławowie, co pozwoliło mu zdobyć cenne doświadczenie w obszarze prawa gospodarczego. Od 1902 do 1914 roku działał aktywnie w sekcji handlowej Izby Handlowej i Przemysłowej mieszczącej się we Lwowie. Nie można pominąć jego roli jako członka dyrekcji Kasy Oszczędności w Stanisławowie. Już od 1904 roku był radcą cesarskim.

Działał także w Radzie Powiatowej oraz Wydziale Powiatowym w Stanisławowie, w ramach grupy reprezentującej kupców i przemysłowców (w latach 1902-1914). Poza tym, angażował się w działalność Polskiego Stronnictwa Demokratycznego, będąc rzecznikiem polityki asymilatorskiej względem Żydów.

Na politycznej arenie stanął jako poseł do austriackiej Rady Państwa w XII kadencji, pełniąc tę funkcję od 17 lipca 1911 roku do 28 października 1918 roku, a jego wybór następował w okręgu nr 14, czyli Stanisławówi. Był członkiem Koła Polskiego w Wiedniu, związanego z grupą polskich demokratów, często uczestnicząc w debatach parlamentarnych. W tym czasie zaangażował się w pracę w stałej komisji do spraw cen w handlu zagranicznym, a także w Radzie Kolei Państwowych z siedzibą w Wiedniu.

W 1919 roku, od 10 lutego do 1 grudnia 1922 roku, zasiadał w Sejmie Ustawodawczym Rzeczypospolitej Polskiej. Mandat otrzymał na mocy Dekretu Naczelnika Państwa z dnia 28 listopada 1918 roku, jako przedstawiciel Galicji Wschodniej w austriackim parlamencie. W ramach sejmu dołączył do Klubu Pracy Konstytucyjnej, a jego działalność obejmowała członkostwo w licznych komisjach, w tym: Przemysłowo-Handlowej, Konstytucyjnej, a później także w Komisji Komunikacyjnej, Skarbowo-Budżetowej oraz Komisji Odbudowy Kraju. Podczas wyborów w 1922 roku bezskutecznie starał się o mandat z listy Unii Narodowo-Państwowej, która zrzeszała byłych członków Klubu Pracy Konstytucyjnej.

---

Oceń: Edmund Rauch

---