Julian Żmudziński

---

Życiorys

Julian Żmudziński ukończył naukę w c. k. Gimnazjum w Jarosławiu w 1907 roku, jednak maturę zdał dopiero w następnym roku, co świadczy o jego determinacji i dążeniu do samodoskonalenia.

W trakcie I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii, a jego macierzystym oddziałem był c. i k. Pułk Armat Polowych Nr 29. Do 1916 roku jego jednostka została przekształcona w Pułk Armat Polowych Nr 2, a po kolejnych dwóch latach na Pułk Artylerii Polowej Nr 2. Żmudziński stopniowo awansował, zaczynając od porucznika 1 września 1915 roku, a następnie uzyskując stopień nadporucznika 1 listopada 1917 roku.

Dnia 3 maja 1922 roku został zweryfikowany jako major z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 122. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Jego oddziałem macierzystym został 4 Pułk Artylerii Polowej. Z czasem przeszedł do 19 Pułku Artylerii Polowej w Nowej Wilejce, gdzie w latach 1923–1924 pełnił funkcję dowódcy II dywizjonu, stacjonującego w Malinowszczyźnie koło Mołodeczna.

W październiku 1927 roku nastąpiło jego przeniesienie z pozycji kwatermistrza na stanowisko dowódcy I dywizjonu. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów artylerii, z równoczesnym przydziałem do 5 Okręgowego Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia w Krakowie, gdzie objął funkcję referenta. W marcu 1929 roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Samborze na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw.

W lipcu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, a jego dalsza kariera sprawiła, że został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X. Ostatecznie z dniem 31 grudnia 1929 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Ostrowie Wielkopolskim, będąc oficerem stanu spoczynku, a jego przydział dotyczył Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII, co wskazuje na to, że był „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

W latach 1936–1939 pełnił rolę niezawodowego burmistrza Ostrzeszowa, łącząc tę funkcję z wójtem komisarycznym obwodu ostrzeszowskiego. Mieszkał przy ul. Marszałka Piłsudskiego 48. W lutym 1938 roku na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości pojawił się wniosek o przyznanie mu odznaczenia, który jednak został odrzucony.

Po zakończeniu II wojny światowej, Żmudziński sprawował stanowisko burmistrza Twardogóry oraz od 14 listopada 1945 roku był prezesem OSP w Twardogórze. Zmarł 12 września 1969 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu, w polu 1, grób 50, rząd 4.

Ordery i odznaczenia

Julian Żmudziński, jako osoba odznaczona wieloma wyróżnieniami, zapisał się w historii dzięki swojej odwadze i osiągnięciom. Oto zestawienie ważnych odznaczeń, jakie otrzymał:

• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi – 7 czerwca 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.

Te odznaczenia świadczą o jego niezwykłych zasługach w różnych dziedzinach, zarówno militarnych, jak i społecznych.

---

Oceń: Julian Żmudziński

---