Stanisław Sierankiewicz, urodzony 23 marca 1883 roku w Krakowie, był istotną postacią w polskim samorządzie lokalnym podczas drugiej Rzeczypospolitej. Jego praca i działalność miały znaczący wpływ na rozwój Jarosławia, który miał zaszczyt posiadać go na stanowisku burmistrza.
Niestety, Sierankiewicz odszedł z tego świata 7 listopada 1936 roku w Jarosławiu, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii lokalnej administracji.
Życiorys
Stanisław Sierankiewicz przyszedł na świat 23 marca 1883 roku w Krakowie, jako syn Józefa oraz Antoniny z domu Ehrlich. Po ukończeniu szkoły podstawowej, kontynuował naukę w gimnazjum w Jarosławiu. Następnie podjął studia na Politechnice Lwowskiej, które zakończył 17 marca 1909 roku, zdobywając tytuł inżyniera budownictwa.
W latach 1910–1911 pełnił rolę adiutanta budownictwa na terenie powiatów: Lwów, Gródek Jagielloński, Bóbrka oraz Janów. W roku 1912 rozpoczął pracę w jarosławskim magistracie, obejmując stanowisko inżyniera miejskiego. 10 listopada 1915 roku uzyskał formalne uprawnienia budowlane. Przez kolejne lata, aż do 1919 roku, kontynuował pracę jako inżynier miejski.
Od 1920 roku zasiadał w radzie miejskiej, na której to pozycji zastała go śmierć Piotra Kopystyńskiego. Po rozwiązaniu Reprezentacji Gminnej w 1924 roku, został kierownikiem Tymczasowego Zarządu Gminnego. W roku 1927 Rada Miejska wybrała go na burmistrza Jarosławia, co zostało potwierdzone ponownie w 1932 roku na kolejną kadencję.
W trakcie jego urzędowania zrealizowano szereg istotnych inwestycji, w tym budowę miejskiej elektrowni, trzech domów dla osób bezdomnych, oraz dwóch bloków wojskowych usytuowanych przy ulicy Poniatowskiego. Udało się dokończyć budowę miejskiej wiaty targowej oraz nadbudować piętro w szkole budowlanej. Sierankiewicz był również współautorem planu urbanistycznego Jarosławia, co miało kluczowe znaczenie dla rozwoju budownictwa indywidualnego w regionie.
Dzięki jego wysiłkom, jako przewodniczącego Towarzystwa Szkoły Handlowej, w Jarosławiu utworzono Szkołę Handlową. Stanisław Sierankiewicz przez długie lata był aktywnym projektantem i właścicielem firmy budowlanej noszącej nazwę „Rządowo upoważnieni inżynierowie budownictwa Frieser i Sierankiewicz”. Był także właścicielem nieruchomości przy Trzeciego Maja 17.
W dniu 7 listopada 1936 roku Sierankiewicz odszedł w Jarosławiu, gdzie został pochowany na Starym Cmentarzu.
Działalność społeczna
Stanisław Sierankiewicz zaangażował się w różnorodne działania społeczne, które miały na celu wspieranie lokalnych inicjatyw oraz ochronę społeczności. Jego działalność miała miejsce w latach 30-tych XX wieku i obejmowała kilka istotnych organizacji:
- członek Ligi Ochrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej w latach 1934–1936,
- członek Ligi Morskiej i Kolonialnej,
- członek Związku Strzeleckiego od 1934 do 1936 roku,
- członek zarządu powiatowego Koła Walki z Gruźlicą, działającego w latach 1935–1936,
- członek Koła Ligi Ochrony Przyrody przez lata 1935–1936,
- członek zarządu Towarzystwa Budowy Domu Żołnierza, aktywnego w latach 1933–1936,
- członek zarządu Oddziału PCK w Jarosławiu w latach 1935–1936.
Wszystkie te działania podkreślają jego zaangażowanie w pomoc drugiemu człowiekowi oraz chęć budowania bezpieczniejszego i bardziej zorganizowanego społeczeństwa.
Rodzina
Stanisław Sierankiewicz był mężem Ireny Sierankiewicz, która żyła w latach 1895–1984. Wspólnie wychowali dwóch synów oraz córkę.
Ich synowie to Józef, który urodził się w 1922 roku i zmarł w 1944 roku, a także Stanisław, który zmarł w 1975 roku. Ich córka Irena przyszła na świat w 1912 roku, a opuściła ten świat w 1974 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marcin Jarochowicz | Gustaw Adolf Weiss | Mieczysław Golba | Kazimierz Tokarz | Wawrzyniec Błaskowicz | Andrzej Wyczawski | Anna Schmidt | Jerzy Matusz | Jan Juśkiewicz | Aleksander Onyszkiewicz | Janusz Szkutnik | Adolf Dietzius | Jan Harlender | Juliusz Strisower | Anna Huk | Edmund Rauch | Julian Żmudziński | Marian Szydłowski | Jan Kamiński (1922–2016) | Jan KułajOceń: Stanisław Sierankiewicz