Stefan Hnydziński

Kultura i sztuka

Stefan Hnydziński to postać niezwykle istotna w historii polskiego teatru oraz kina. Urodził się 29 lipca 1901 roku w Jarosławiu, a swoje życie zakończył tragicznie 6 października 1939 roku w Warszawie.

Był on zarówno aktorem filmowym, jak i teatralnym, co pozwoliło mu na wywarcie znaczącego wpływu na rozwój sztuki teatralnej i filmowej w Polsce. Jego twórczość pozostaje w pamięci wielu miłośników kultury.

Życiorys

Stefan Hnydziński był uzdolnionym aktorem, który swoją edukację artystyczną rozpoczął w szkole handlowej w Przemyślu. Jego pierwsze kroki na scenie stawiał w przemyskim Fredreum. Aktorstwa uczył się pod okiem Roberta Boelke w Lwowie, co stanowiło istotny punkt zwrotny w jego karierze. W 1919 roku rozpoczął służbę wojskową, a niecały rok później, w 1920 roku, zadebiutował na deskach teatralnych w Poznaniu.

Od 1924 roku działająca w stolicy Miejskie Teatry Dramatyczne stały się miejscem, w którym Hnydziński mógł rozwijać swój talent. Jego występy w Teatrze Narodowym i Teatrze Letnim, aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, przyciągały uwagę widzów i krytyków. Obdarzony niezwykłym wdziękiem i urodą, często wcielał się w rolę amantów, co czyniło go jednym z ulubieńców publiczności.

Niestety, jego kariera została brutalnie przerwana. W wyniku bombardowania Teatru Narodowego we wrześniu 1939 roku został ranny, a wkrótce po tym zmarł, co zakończyło obiecującą drogę artystyczną tego wybitnego aktora.

Filmografia

Stefan Hnydziński, zasłużony aktor, swoją karierę filmową rozpoczął w latach trzydziestych i kontynuował ją aż do końca lat czterdziestych. Jego dorobek artystyczny jest niezwykle bogaty, a wśród wielu ról, jakie zagrał, można wymienić kilka szczególnie znaczących.

  • 1939/1946 – Czarne diamenty (górnik Kałuża),
  • 1939/1941 – Żona i nie żona (Zenon Wojnicki, mąż Ireny),
  • 1939/1940 – Złota Maska (Biesiadowski, dostawca mięsa),
  • 1939 – Kłamstwo Krystyny (pijak),
  • 1939 – Geniusz sceny (chłop w „Niespodziance”),
  • 1938 – Szlakiem mew (pływający w morzu),
  • 1938 – Kobiety nad przepaścią (marynarz Kuba),
  • 1938 – Gehenna (służący Olelkowicza),
  • 1938 – Florian (Horehlad),
  • 1938 – Dziewczyna szuka miłości (oficer w szkole w Bielsku),
  • 1938 – Druga młodość (lokaj Mohortów),
  • 1937 – Znachor (Zenon Woydyłło),
  • 1937 – Skłamałam (Jan, kierownik drukarni, przyjaciel Burskiego),
  • 1937 – Pani minister tańczy (mąż Loli),
  • 1937 – O czym marzą kobiety (wywiadowca),
  • 1937 – Dziewczęta z Nowolipek (Michałowski),
  • 1937 – Dorożkarz nr 13 (pijak),
  • 1936 – Wierna rzeka,
  • 1936 – Róża (żołnierz; nie występuje w napisach),
  • 1936 – Jego wielka miłość (mężczyzna szukający na przyjęciu Kurczka; nie występuje w napisach),
  • 1936 – Dodek na froncie (ordynans „porucznika Iwanowa”),
  • 1936 – Bohaterowie Sybiru (technik Wojciech Groma),
  • 1936 – Barbara Radziwiłłówna (Wirszyłł),
  • 1933 – Dzieje grzechu (ziemianin),
  • 1928 – Romans panny Opolskiej (Jan Główniak, nauczyciel i lokaj),
  • 1928 – Ludzie dzisiejsi (Janek, syn Wrzosa),
  • 1927 – Zew morza (parobek w młynie),
  • 1926 – Czerwony błazen (Witold Skarski).

Każda z tych ról przyczyniła się do jego reputacji jako utalentowanego i wszechstronnego aktora, który potrafił wciągnąć widzów w bogaty świat fikcji filmowej. Praca Hnydzińskiego w okresie przedwojennym i wojennym utorowała mu drogę do uznania w polskim kinie.

Oceń: Stefan Hnydziński

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:18