Marian Zabłocki

---

Życiorys

Marian Zabłocki był synem Wincentego Zabłockiego, znanego agronoma i weterana pierwszej wojny światowej, oraz Olgi z d. Trusz, nauczycielki wychodzącej z rodziny inteligenckiej. Jego dzieciństwo miało miejsce w Szówsku w pobliżu Jarosławia, gdzie ojciec Mariana pełnił rolę zarządcy dóbr ks. Witolda Czartoryskiego.

Pełne przemian dopołowu zamieszkanie w Jarosławiu zbiegło się z czasami, gdy młody Zabłocki ukończył Państwową Szkołę Budownictwa w okresie okupacji. Po wojnie, rozpoczął studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie, które ukończył w 1951 roku. Od 1946 roku pracował jako asystent w Katedrze Silników Samochodowych i Lotniczych.

W latach 1953-1954 Marian Zabłocki uczestniczył w studiach uzupełniających dotyczących fizyki doświadczalnej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1961 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Jego rozprawa doktorska nosiła tytuł „Przystosowanie silnika wysokoprężnego do napędu dwupaliwowego, a to olejem napędowym i gazem generatorowym”, a w 1965 roku wydał rozprawę habilitacyjną poświęconą „Zagadnieniom spalania w silnikach dwupaliwowych z zapłonem samoczynnym, zasilanych paliwami ciekłymi i gazowymi”. W 1974 roku Marian Zabłocki został profesorem nauk technicznych.

Wielkie osiągnięcia Mariana Zabłockiego związane były z badaniami nad silnikami wysokoprężnymi, toksycznością spalin oraz wprowadzaniem paliw alternatywnych. Jako uznany autorytet międzynarodowy, współpracował nie tylko z polskimi zakładami przemysłu motoryzacyjnego, takimi jak WSK Mielec, ZM Wola oraz WSW Andrychów, ale również z zagranicznymi instytucjami badawczo-naukowymi, w szczególności niemieckich i austriackich.

Marian Zabłocki pozostawił po sobie znaczący dorobek naukowy, składający się z 11 monografii, 7 książek, 6 patentów oraz kierowania 9 projektami Komitetu Badań Naukowych. Od początku istnienia Politechniki Krakowskiej był z nią związany jako wieloletni kierownik Zakładu Silników Wysokoprężnych, a także pełniąc funkcje prodziekana Wydziału Mechanicznego oraz dyrektora Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych.

Od 1968 roku przewodniczył Sekcji Silników Spalinowych przy Oddziale Wojewódzkim SIMP w Krakowie. W latach 1975-1984 zasiadał w Radzie Głównej NOT, a od 1981 był przewodniczącym Komisji Motoryzacji PAN i Komisji Naukowo-Problemowej Motoryzacji PAN w Krakowie przez długie 15 lat, od 1981 do 1996 roku. Dodatkowo, w latach 1995-2004 pracował w Instytucie Nafty i Gazu i był członkiem Międzynarodowej Rady Silników Spalinowych CIMAC oraz jednym z twórców Polskiego Komitetu Krajowego CIMAC od 1977 do 1996 roku.

Marian Zabłocki był również członkiem Rad Naukowych Instytutu Lotnictwa oraz Przemysłowego Instytutu Motoryzacji, a także członkiem zespołu doradczego przy Ministrze Przemysłu Maszynowego.

Wyróżniony licznymi odznaczeniami, zdobył Złoty Krzyż Zasługi w 1973 roku, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1977 roku, Medal Komisji Edukacji Narodowej w tym samym roku oraz liczne odznaki od organizacji takich jak NOT i SIMP, a także zdobył nagrody grupy ministerialnej.

Po śmierci Marian Zabłocki spoczął na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w grobowcu rodzinnym.

Publikacje książkowe

Marian Zabłocki to autor, który wniósł istotny wkład w rozwój technologii silników, szczególnie w obszarze silników wysokoprężnych. Poniżej przedstawione są wybrane publikacje, które ilustrują jego osiągnięcia:

• Dwupaliwowe silniki z zapłonem samoczynnym napędzane paliwem ciekłym i gazowym, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1969,
• Wtrysk i spalanie paliwa w silnikach wysokoprężnych, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1976,
• Filtry paliwa silników wysokoprężnych: budowa i eksploatacja (z T. Siutą), Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1979.

---

Oceń: Marian Zabłocki

---