Zbigniew Zieliński (1918–2003)

---

Życiorys

Zbigniew Zieliński przyszedł na świat jako syn Tadeusza oraz Heleny Zielińskich. Jego edukacja rozpoczęła się w Szkole Podstawowej im. Stanisława Konarskiego, znajdującej się w Jarosławiu. Po zakończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę w II gimnazjum im. Augusta Witkowskiego.

Na początku września zgłosił się jako ochotnik do 24 pułku artylerii lekkiej w Jarosławiu, gdzie został wcielony jako kanonier. W czasie swojej służby brał udział w działaniach na froncie w walkach nad Dunajcem, a następnie w trudnych zmaganiach w trakcie odwrotu przez Jarosław, Rawę Ruską oraz Tarnopol. Po doznaniu rany i ucieczce z sowieckiej niewoli, powrócił do Jarosławia.

We wrześniu 1940 roku Zbigniew zainaugurował naukę w Państwowej Szkole Budowlanej w Jarosławiu, którą ukończył w czerwcu 1942 roku, otrzymując świadectwo technika budowlanego. Zgodnie z aktami Akademii Górniczej, 11 czerwca 1943 roku złożył tajną maturę w liceum ogólnokształcącym o profilu humanistycznym. W sierpniu tego samego roku rozpoczął pracę jako technik budowlany w biurze budowlanym Kolei Wschodniej w Jarosławiu, gdzie pozostawał aż do wyzwolenia miasta z rąk niemieckich.

Równocześnie z pracą, Zbigniew angażował się w działalność konspiracyjną. W 1941 roku przystąpił do ZWZ, przyjmując pseudonim Olsztyn, a rok później był już związany z Armią Krajową. Uczestniczył w operacjach wywiadowczych oraz w wydarzeniach sabotażowych. Ukończył również konspiracyjną Szkołę Podchorążych, kończąc działalność w Armii Krajowej z przyznanym stopniem podporucznika, zaś dowództwo odznaczyło go Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Po półrocznym pobycie w Poznańskiem, w maju 1945 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Komunikacji (specjalność lotnicza) w ramach Akademii Górniczej. Studia te zakończyły się w 1950 roku, kiedy Zbigniew uzyskał dyplom magistra inżyniera mechanika.

1 listopada 1950 roku Zbigniew dołączył do Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH w Krakowie jako młodszy asystent w Katedrze Wytrzymałości Materiałów. Z czasem awansował na stanowisko asystenta, a później adiunkta. Pod okiem profesora Stefana Ziemby, 20 maja 1960 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W lutym 1964 roku z własnej woli odszedł z AGH, by 1 kwietnia tego samego roku rozpocząć pracę w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie, w Zakładzie Wytrzymałości Materiałów. Tam piastował stanowisko adiunkta oraz kierownika pracowni, a w 1966 roku uzyskał tytuł docenta, na podstawie rozprawy habilitacyjnej w Politechnice Krakowskiej.

Na koniec kwietnia 1969 roku odszedł z Instytutu. W tym samym roku przeniósł się do Wielkiej Brytanii, gdzie przez około rok pracował w firmie Jabcok & Willcox w Glasgow, a także uczył się języka angielskiego. Następnie zorganizował wyjazd do Afryki Południowej, gdzie obejmował stanowisko kierownika laboratorium w Johannesburgu, odpowiedzialnego za prace na rzecz kopalni diamentów. Po przejściu na emeryturę, przez pewien czas pracował jako asystent maklera, a następnie na stałe przeniósł się do Kanady. Do rodzinnego kraju wrócił w 1992 roku, gdzie założył fundację imienia swoich rodziców w Jarosławiu, uzyskując środki na działalność z prowadzonej stacji benzynowej.

W dniu 16 maja 2003 roku Zbigniew Zieliński niespodziewanie zmarł w Krakowie, a jego ciało spoczęło na starym cmentarzu w Jarosławiu.

---

Oceń: Zbigniew Zieliński (1918–2003)

---