Stanisław Bukowy


Stanisław Bukowy urodził się 27 kwietnia 1920 roku w Jarosławiu, a swoje życie zakończył 25 sierpnia 2002 roku w Sosnowcu. Był to wspaniały polski geolog, który zdobył uznanie jako profesor nauk przyrodniczych.

Jego prace skupiały się głównie na paleozoiku śląsko-krakowskim, obszarze, który stał się kluczowy dla jego kariery naukowej oraz badań geologicznych.

Młodość

Stanisław Bukowy swoją edukację rozpoczął w rodzinnym Jarosławiu, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, w 1939 roku, zakończył naukę w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym. Po rozpoczęciu konfliktu zbrojnego, najpierw trafił do obozu jenieckiego w bawarskim Hersbruck, a następnie udał się do Francji, gdzie z rąk żołnierzy amerykańskich z 2 Armii generała Pattona został oswobodzony.

W 1945 roku Staszek podjął studia na Wydziale Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu w niemieckim Erlangen. W 1947 roku postanowił wrócić do kraju, aby kontynuować naukę na kierunku geologicznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończył studia z zakresu geologii i paleontologii w 1951 roku, broniąc pracę dyplomową zatytułowaną „Geologia obszaru pomiędzy Krakowem a Korzkwią”.

Będąc jeszcze studentem w 1951 roku, rozpoczął pracę jako asystent swojego promotora, prof. Mariana Książkiewicza.

W Państwowym Instytucie Geologicznym (PIG)

W 1955 roku Stanisław Bukowy przyjął propozycję od prof. Stanisława Siedleckiego, co zaowocowało rozpoczęciem jego pracy w Czeladzi, w Górnośląskiej Stacji Terenowej PIG. Jednocześnie w latach 1953-1972 angażował się aktywnie w pracę dydaktyczną w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej.

Od 1963 był pracownikiem Instytutu na stanowisku docenta. Jego kariera nabrała tempa w 1974 roku, kiedy to rozpoczął organizację Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego od podstaw, stając się kluczową postacią w tworzeniu tej placówki. W tej roli pełnił funkcję kierownika Katedry Geologii Ogólnej, gdzie prowadził wykłady z zakresu geologii dynamicznej oraz tektoniki.

W rezultacie dużego natłoku obowiązków związanych z jego działalnością na Uniwersytecie Śląskim, Bukowy zmuszony był do zakończenia współpracy z Instytutem, po 24 latach pracy. Jego wkład w dziedzinę geologii oraz edukację instytucji, z którymi był związany, pozostaje znaczący.

Dalsza kariera

W 1985 roku, Stanisław Bukowy uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego, po obronie pracy dotyczącej struktur waryscyjskich regionu śląsko-krakowskiego.

W latach 1987–1990 pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego. Jego osiągnięcia zostały docenione w 1988 roku, kiedy to Rada Państwa nadała mu tytuł profesora.

Bukowy był także honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego oraz Związku Nauczycieli Polskich. Po przejściu na emeryturę w 1990 roku, nie zaprzestał swojej działalności naukowej.

Pomimo formalnego zakończenia kariery, Stanisław Bukowy kontynuował wsparcie dla Uniwersytetu Śląskiego. Jako wolontariusz prowadził wykłady oraz zajęcia seminaryjne, dzieląc się swoją wiedzą z zakresu geologii ogólnej, jak również historii cywilizacji i kultur starożytnych.

Publikacje

Stanisław Bukowy jest autorem kilku istotnych prac naukowych, które przyczyniły się do rozwoju geologii w Polsce. Poniżej przedstawiamy jego kluczowe publikacje:

  • sedymentacja warstw egzotykowych paleocenu Karpat w okolicy Rzeszowa (praca doktorska, 1962),
  • struktury waryscyjskie regionu śląsko-krakowskiego (rozprawa habilitacyjna, 1985).

Przypisy

  1. a b c d Oni tworzyli Państwowy Instytut Geologiczny 2020 r., s. 16.
  2. a b Oni tworzyli Państwowy Instytut Geologiczny 2020 r., s. 17.

Oceń: Stanisław Bukowy

Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:15