Tadeusz Zieliński (kapitan)

---

Życiorys

Tadeusz Zieliński urodził się 17 marca 1893 roku w Jarosławiu, w rodzinie Jacka i Anny z Aignerów. Swoją edukację rozpoczął w Jarosławiu, gdzie ukończył szkołę powszechną oraz I Gimnazjum i Liceum. Następnie kontynuował studia z zakresu prawa oraz przemysłu na Akademii Handlowej w Wiedniu. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku, został wcielony do armii austriackiej, gdzie przeszedł szkolenie w zakresie dowodzenia, kończąc szkołę oficerów rezerwy.

W 1916 roku, z dniem 1 stycznia, uzyskał stopień podporucznika w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej. Jego jednostką macierzystą był Pułk Artylerii Polowej Nr 2, który wcześniej funkcjonował jako Pułk Armat Polowych Nr 29. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, wrócił do Jarosławia, zasilając Wojsko Polskie i zostając przydzielonym do 4 pułku artylerii polowej.

W 1919 roku awansował na stopień porucznika i brał aktywny udział w konfliktach, takich jak wojna polsko-ukraińska oraz wojna polsko-bolszewicka. 9 września 1920 roku, w związku z akceptacją stopnia kapitana, rozpoczął służbę w artylerii, dołączając do grupy oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W tym czasie pełnił służbę w składzie amunicji w Buczaczu oraz w Kowlu, a także dowodził pociągiem amunicyjnym nr 12.

W dniu 1 czerwca 1921 roku służył w składzie amunicji 6 Armii, mając wówczas za oddział macierzysty 5 dywizjon artylerii ciężkiej. Jako oficer rezerwy z 1922 roku, miał przydział do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie. 8 stycznia 1924 roku został na stałe zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, a także zajął 475. lokatę w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W tym okresie pozostawał w rezerwie przydzielony do 3 pułku artylerii polowej Legionów w Zamościu, a następnie do 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu.

W latach 1924–1939 pełnił funkcję radnego Rady Powiatu, pracując w magistracie w Jarosławiu jako referent ds. wojskowych. Na przełomie sierpnia 1939 roku, wobec wzrastającego zagrożenia wojną, został zmobilizowany do 24 pułku artylerii lekkiej w Jarosławiu, wchodzącego w skład 24 Dywizji Piechoty. Na początku września opuścił Jarosław, uczestnicząc z pułkiem w trudnościach bojowych, przechodząc szlak od Tarnowa do Lwowa, gdzie stoczył zacięte walki, szczególnie w rejonach Zakliczyna, Birczy oraz Rzęski Ruskiej.

19 września w rejonie Tarnopola polskie oddziały napotkały przeciwności ze strony wojsk sowieckich, co zakończyło się jego aresztowaniem. Został osadzony w obozie w Kozielsku, gdzie w dniach 9-11 kwietnia 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim. Jego pośmiertny awans na stopień majora ogłoszono 5 października 2007 roku przez ministra obrony narodowej Aleksandra Szczygłę, a ceremonia odbyła się 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Tadeusz Zieliński był w związku małżeńskim z Heleną z Wątrobów, z którą doczekał się córki Krystyny oraz syna Zbigniewa (1918–2003).

Ordery i odznaczenia

Kapitan Tadeusz Zieliński został uhonorowany wieloma orderami i odznaczeniami, które świadczą o jego bohaterskiej służbie oraz zaangażowaniu w obronę kraju.

• Krzyż Walecznych,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami,
• Krzyż Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola.

---

Oceń: Tadeusz Zieliński (kapitan)

---