Kazimierz Szpaczyński

---

Życiorys

Kazimierz Szpaczyński przyszedł na świat w dniu 11 marca 1890 roku, jako potomstwo Józefa oraz Barbary. W młodzieńczych latach zaangażował się w działalność Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Po zakończeniu edukacji w Seminarium Nauczycielskim podjął pracę w ubezpieczalni społecznej, jednocześnie kształcąc się w Akademii Handlowej.

W obliczu wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich, gdzie służbę rozpoczął w roku 1914; w kolejnych latach został wcielony do c. i k. armii (od 1915 do 1918). W czasie wojny służył w straży ogniowej na terenach czeskich, gdzie również założył rodzinę i doczekał się narodzin dwojga dzieci.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, przyjął wezwanie do Wojska Polskiego. Od listopada 1918 roku do lutego 1919 pełnił obowiązki sierżanta w swojej rodzinnej miejscowości – Jarosławiu. Następnie, został przydzielony do warsztatów broni nr 1 w Lwowie, zlokalizowanych przy placu Józefa Bema, gdzie ukończył kurs rachmistrzów wojskowych. W wyniku uzyskanego doświadczenia, uzyskał stopień podchorążego. W dniu 20 maja 1920 roku, otrzymał bezterminowy urlop z wojskowej służby. Oficjalnie mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów intendentów rezerwy z dniem 1 lipca 1925, przynależał do Związku Rezerwistów i aktywnie uczestniczył w pracach Polskiego Czerwonego Krzyża.

W styczniu 1935 Kazimierz został członkiem sądu koleżeńskiego Koła Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Lwowie, które wspierało Związek Strzelecki, gdzie prominentne role pełnili Zenon Wachlowski oraz Juliusz Petry. W tym czasie był także zaangażowany w działalność lwowskiego oddziału Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej.

W 1930 roku stał się funkcjonariuszem Straży Pożarnej. Przez kilka lat piastował stanowisko zastępcy komendanta Miejskiej Straży Pożarnej we Lwowie, a później objął funkcję komendanta, którą sprawował do momentu wybuchu II wojny światowej w 1939 roku. Mieszkał przy ulicy Podwalnej 6 we Lwowie, gdzie również mieściła się siedziba Miejskiej Straży Pożarnej. W 1936 roku aktywnie uczestniczył w Obywatelskim Komitecie Akcji na rzecz Funduszu Obrony Narodowej w swojej miejscowości.

Po rozpoczęciu II wojny światowej oraz agresji ZSRR na Polskę, w grudniu 1939 roku Kazimierz został aresztowany przez Sowietów. Zatrzymano go podczas masowego aresztowania w lwowskim Hotelu Bristol, gdzie spożywał obiad w towarzystwie brata, Stanisława Szpaczyńskiego, który został zwolniony. Kazimierz był przetrzymywany w więzieniu Brygidki, a wieści o jego losie dotarły do rodziny dopiero w marcu 1940 roku. Wiosną 1940 roku, padł ofiarą NKWD. Jego nazwisko znajduje się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, gdzie został zidentyfikowany na liście wywózkowej jako numer 3313. Ofiary tej zbrodni zostały pochowane w Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni, otwartym w 2012 roku.

Warto dodać, że Kazimierz miał brata, ppłk inż. Stanisława Szpaczyńskiego, który również był oficerem saperów Wojska Polskiego, a ostatecznie padł ofiarą zbrodni katyńskiej. W czasie I wojny światowej, Kazimierz ożenił się 1 stycznia 1917 roku z Zofią Piller, aktorką Teatru Lwowskiego. Z małżeństwa tego narodziły się dwoje dzieci: córka Zofia i syn Zbigniew. Po wojnie, wiosną 1940 roku, rodzina Kazimierza została deportowana przez Sowietów do Kazachstanu. Po wojnie kobiety wróciły do Polski, osiedlając się w Opolu, a syn Zbigniew, będąc żołnierzem Armii Krajowej, osiedlił się w Bytomiu, gdzie zyskał zawód inżyniera.

Odznaczenia

Kazimierz Szpaczyński jest osobą o bogatym dorobku odznaczeniowym, który odzwierciedla jego zasługi i zaangażowanie w działalność społeczną oraz ochronę życia ludzkiego.

• Złoty Krzyż Zasługi (ok. 1938/1939),
• Odznaka związkowa straży pożarnych (1931),
• Odznaka Strzelecka.

---

Oceń: Kazimierz Szpaczyński

---