Józef Pomiankowski

Wojsko i służby mundurowe

Józef Jan Klemens Pomiankowski, pochodzący z rodu herbu Pomian, przyszedł na świat 23 listopada 1866 roku w Jarosławiu. Był znamienitym wojskowym, odgrywającym kluczowe role w różnych armiach.

W swojej karierze doszedł do stopnia Feldmarschalleutnant w cesarskiej i królewskiej armii, a później pełnił funkcję generała dywizji w Wojsko Polskim.

Pomiankowski wyróżniał się również jako przedstawiciel austriacko-węgierskiej misji wojskowej w Imperium Osmańskim podczas I wojny światowej, gdzie jego umiejętności wojskowe miały znaczący wpływ na działanie misji w tym trudnym okresie.

Zmarł 21 stycznia 1929 roku we Lwowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii militarnych działań w Europie.

Życiorys

Józef Jan Klemens Pomiankowski przyszedł na świat 23 listopada 1866 roku w Jarosławiu. Jego rodzicami byli Konstanty oraz Tekla z Rohnów. W swoim życiu miał zaszczyt ukończyć, między innymi, Wojskową Wyższą Szkołę Realną w Hranicach. W szeregach armii austriackiej z początku pełnił rolę oficera liniowego w kawalerii, a z biegiem czasu awansował na oficera sztabowego, najpierw w IV Korpusie w Budapeszcie, a następnie w XI Korpusie we Lwowie.

W październiku 1901 roku objął stanowisko attaché wojskowego Austro-Węgier w Belgradzie, które zajmował aż do 30 września 1907 roku. Później, od 17 grudnia 1909 do 1914 roku, był attaché w Konstantynopolu. Już w 1902 roku uzyskał awans na stopień majora. 11 sierpnia 1914 roku został mianowany generałem majorem, a 13 sierpnia 1917 roku awansowano go na generała porucznika, przyznając mu starszeństwo z 1 sierpnia 1917 roku.

W swoim dorobku odznaczeń, zdobył między innymi Order Leopolda III klasy w 1916 oraz Order Korony Żelaznej II klasy w 1917. Na początku roku 1919 przeszedł na emeryturę, jednakże 25 marca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia generała porucznika, mając status w I Rezerwie armii oraz zostając powołanym do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji.

Do czerwca 1919 roku pełnił funkcję szefa Polskiej Misji Zakupów w Wiedniu, a następnie od lipca do listopada tego samego roku był na czołowej pozycji w Polskiej Misji Wojskowej dla Skandynawii w Sztokholmie. Po tym czasie, od listopada 1919 roku do kwietnia 1921 roku, kierował Polską Wojskową Misją Zakupów w Paryżu. W jednym z poufnych raportów rotmistrza Kazimierza Rostworowskiego z 5 sierpnia 1920 roku odniesiono się do jego pracy: „Szef Misji Zakupów, gen. Pomiankowski, ma niewątpliwie duże zalety i zasługi. Jako bezwzględnie uczciwy człowiek, bardzo pracowity, doświadczony i systematyczny oficer, rzeczywiście wzorowo zorganizował Misję Zakupów, choć niestety nadania biurokratycznego charakteru co w chwilach krytycznych mogło być szkodliwe…”

Dnia 21 kwietnia 1920 roku jego stopień generała porucznika został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia, wśród oficerów dawnej armii austriacko-węgierskiej. 1 lutego 1922 roku przeszedł w stan spoczynku z prawem noszenia munduru, a 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji.

Na emeryturze zamieszkał we Lwowie, gdzie napisał swoje dzieło „Der Zusammenbruch des Ottomanischen Reiches”, opublikowane w 1928 roku w Wiedniu. Zmarł 21 stycznia 1929 roku we Lwowie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Łyczakowskim. Generał Pomiankowski wiódł życie rodzinne jako mąż Marii Stoynowskiej, z którą miał dwie córki: Marię (ur. 1904) oraz Janinę (ur. 1905).

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 20.02.1930 r., s. 73.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 70 z 07.11.1923 r., s. 737.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 43 z 27.12.1921 r., s. 1775.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 42 z 24.12.1921 r., s. 1664.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 17 z 08.05.1920 r., s. 335.
  6. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 37 z 03.04.1919 r., s. 902.
  7. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie, Wiedeń, 1918, s. 69.
  8. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie, Wiedeń, 1918, s. 86.
  9. Rocznik Oficerski 1928, s. 878.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 1404.
  11. Rocznik Oficerski 1923, s. 1575.
  12. Schmidt-Brentano 2007, s. 142.
  13. Awans w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 253 z 03.11.1901 r.
  14. Stawecki 1994, s. 258.
  15. Stawecki 1994, s. 257.

Oceń: Józef Pomiankowski

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:17