Orest Dżułyński

Wojsko i służby mundurowe

Orest Teodor Dżułyński, urodzony 5 października 1890 roku w Jarosławiu, jest postacią, która odegrała ważną rolę w historii Wojska Polskiego oraz sportu. Był pułkownikiem dyplomowanym piechoty w okresie II Rzeczypospolitej, a jego zasługi dla kraju zostały docenione poprzez przyznanie mu Orderu Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Jednak Dżułyński to nie tylko wojskowy, ale również osoba związana z sportem. Był pierwszym sekretarzem Polskiego Związku Piłki Nożnej, co oznacza, że odegrał kluczową rolę w organizacji i rozwoju piłki nożnej w Polsce. Dodatkowo, jako piłkarz, związany był z klubem Pogoń Lwów, gdzie przyczynił się do popularyzacji tej dyscypliny.

Postać Oresta Dżułyńskiego łączy w sobie zarówno aspekty militarnie, jak i sportowe, podkreślając jego różnorodne talenty oraz zaangażowanie w rozwój Polski w trudnych czasach. Jego życie i osiągnięcia pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń.

Życiorys

Orest Dżułyński przyszedł na świat 5 października 1890 roku w Jarosławiu. Jego wojskowa kariera rozpoczęła się w czasie I wojny światowej, kiedy to służył w Legionach Polskich. W dniu 7 marca 1917 roku awansował na stopień chorążego w 1 pułku piechoty. Po zakończeniu wojny z bolszewikami objął dowództwo batalionu w 31 pułku Strzelców Kaniowskich. W 1922 roku, 3 maja, został zweryfikowany w randze majora z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919, zajmując 442. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku przypisano go do Sztabu Generalnego, gdzie pracował wIII Oddziale Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi.

W dniu 6 czerwca 1925 roku Dżułyński przeszedł z Kursu Doszkolenia 1924–1925 na I rocznik Kursu Normalnego 1924–1926 w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i zdobyciu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, pozostał na uczelni jako asystent. Z kolei 23 stycznia 1928 roku, otrzymując awans na podpułkownika, zyskał także 41. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Jesienią 1931 roku przeniesiono go z WSWoj. do 26 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy. Latem 1933 roku objął dowództwo wspomnianego pułku, które sprawował do początku marca 1936 roku, po czym przeniesiono go do Sztabu Głównego w Warszawie.

W okresie od 11 października 1937 do 22 czerwca 1939 roku przewodził 71 pułkowi piechoty w Zambrowie. Po tym czasie zmagał się z problemami zdrowotnymi i przebywał w szpitalu. Jak sugerują autorzy monografii „Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby”, być może zmarł we wrześniu 1939 roku w okolicach Kutna.

Działalność sportowa

Już jako uczeń III Gimnazjum we Lwowie rozpoczął swoją przygodę ze sportem, angażując się w działalność kółka gimnastyczno-sportowego w 1905 roku. Wkrótce potem stał się członkiem klubu Lechia Lwów, a z jego ramienia został jednym z założycieli Pogoni Lwów. Dżułyński związał się z tym klubem także jako zawodnik drużyny piłkarskiej oraz jako działacz, pełniąc w latach 1910-1911 funkcję sekretarza oraz będąc członkiem zarządu w okresie 1911-1914. W 1912 roku zaprojektował boisko klubu, które otwarto w roku następnym.

Był także zaangażowany jako sędzia piłkarski, a 15 lutego 1914 roku objął stanowisko sekretarza Związku Polskiego Piłki Nożnej w Galicji. Krótko potem, 8 marca 1914 roku, został prezesem Sparty Lwów. Na zebraniu założycielskim Polskiego Związku Piłki Nożnej, które miało miejsce 20 grudnia 1919 roku, został wybrany na stanowisko sekretarza, które zajmował do 14 kwietnia 1920 roku.

Dnia 4 lutego 1923 roku awansował na prezesa Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, sprawując tę funkcję do listopada tego samego roku, a formalnie do lutego 1924 roku. Ponadto, był jednym z organizatorów łódzkiego związku lekkoatletycznego. Od stycznia 1928 do lutego 1929 roku pełnił rolę wiceprezesa PZPN, a w okresie II Rzeczypospolitej był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów.

Ordery i odznaczenia

Orest Dżułyński był osobą o bogatym dorobku, który manifestuje się w licznych odznaczeniach, jakie otrzymał w trakcie swojej służby.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7095 – 17 maja 1922,
  • Krzyż Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • Krzyż Walecznych – trzykrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Przypisy

  1. Zakrzewski 2019, s. 26.
  2. Piotr Chomicki, Leszek Śledziona Rozgrywki piłkarskie w Galicji do roku 1914, wyd. Mielec 2015.
  3. Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919–2009, wyd. gia, Katowice 2010, s. 241.
  4. Mariusz Goss, Bożena Lidia Szmel oraz zespół Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby, wyd. gia, Katowice 2000, s. 18.
  5. Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919–2009, s. 45–46.
  6. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 121.
  7. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 7 z 23 października 1931, s. 328.
  8. Wieści z prowincji. Pożegnanie dowódcy 26 p.p.. „Gazeta Lwowska”, Nr 51 z 3 marca 1936.
  9. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 127.
  10. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
  11. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 25 z 31 października 1927, s. 296.
  12. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 61 z 6 czerwca 1925, s. 307.
  13. Księga pamiątkowa poświęcona 35-leciu działalności Lwowskiego Klubu Sportowego „Pogoń” 1904–1939, wyd. Lwów 1939, s. 14–15, 45–46, 50, 58, 349.
  14. Rybka i Stepan 2006, s. 9, 631.
  15. Dobroński i Filipow 1996, s. 24.
  16. Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 1-go Pułku Piechoty Legionów, s. 104.
  17. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 5.
  18. M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308.
  19. M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
  20. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101.
  21. Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
  22. a b c Kolekcja VM, s. 4.
  23. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 08.07.2020 r.]

Oceń: Orest Dżułyński

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:12